ثمره ی عشق

در راستای مباحث کالبد شناسی نیایشی ! دوباره یه روز ظهر موقع خواب : نیایش : مامان پلک کجاست؟ مامان : اینجا مامان ، به این میگن پلک ِ چشم ... نیایش : این که چشمه مامان : نه چشم قسمتای مختلفی داره مثل پلک ، مژه نیایش : این گردالو که توشه چیه؟ مامان : مردمک نیایش : هه هه مَدُمک یعنی چی؟ مامان : همین که توی چشمه سیاهه دیگه ، البته بعضی وقتا هم سبزه یا آبی ، یا ... نیایش : یا قِــمِــز ! مامان : نه مامان قرمز نیست دیگه!!!!!!! نیایش : چرا هست اون موقع ها ، اون روز که میرفتیم پیش دایی علی چشمامون قرمز بود دیگه... مامان : ... مامان فدات شه بخواب دیگه نیایش : نه ... بگو مال اون موقع ها بود الان دیگه نیست ...

یسنای نازنینم  یگانه دختر الهه ی نازم  دلم میخواست اینجا هم اون لحظه ی عاشقی رو که چند قدمی بیشتر نمونده که بهش برسیم ، همون لحظه که مثل یه نور اومدی تو زندگی مامان و بابای عاشقت و دنیاشون رو دگرگون کردی ،همون هفتم اسفندی که تو گل اردیبهشتی براشون بوی بهار رو جلو جلو آوردی رو به تو و مامان مهربون و عاشقت تبریک بگم   الهه ی عزیزم تولد این ناز گلِ گلخونه ، یکی یک دونه ، ناز دونه ی شیرینت رو بهت تبریک میگم که تولد اون تولد تو هم هست ... و برای ما هم خیلی عزیز یگانه یسنای دنیای ما ،  عزیزک ِ سه ساله ی ما تولدت مبارک یه دنیاست و...

یکی بود یکی نبود ... یه روزی که این یکی بود و اون یکی نبود ... اون یکی که بود دلش میخواست اون یکی که نیست باشه ! بذار یه جور دیگه بگم  ! : یه زنی بود که یه روزی آرزو داشت مادر بشه ، خدای مهربون هم صدای قلبش رو شنید و براش یکی از اون همه هدیه های آسمونی و زیبا رو فرستاد .... یه جنین تو دل یه زن ، یه زن که حالا مادر شده ، یه مادر که دوباره عاشق شده ...  حالا اون مادر همش دلش میخواست از این عشقی که توی بطن خودش داره بنویسه ... بنویسه تا یادش نره این هدیه رو کی براش فرستاده ، یادش نره روزهایی رو که با وجود اون هدیه ی آسمونی قشنگ و قشنگ تر شدن ... بنویسه تا روز...