ثمره ی عشق

سر تا پای خودم را که خلاصه میکنم می شوم قد یک کف دست خاک که ممکن بود یک تکه آجر باشد توی دیوار یک خانه، یا یک قلوه سنگ روی شانه ی یک کوه، یا مشتی سنگ ریزه تهِ تهِ اقیانوس ... یا حتی خاک یک گلدان باشد،همین گلدان ِ پشت پنجره...   یک کف دست خاک ، ممکن است هیچ وقت هیچ اسمی نداشته باشد و تا همیشه خاک باقی بماند، فقط خاک... اما حالا یک کف دست خاک وجود دارد که خدا به او اجازه داده نفس بکشد ،ببیند، بشنود، بفهمد،جان داشته باشد... یک مشت خاک که اجازه دارد عاشق بشود ، انتخاب کند ، عوض بشود ،تغییر کند. وای خدای بزرگ ، من چه قدر خوشبختم ، من همان خاک انتخاب شده هستم ،همان خاکی که با بقیه خاک ها فرق دارد... من آن...